Column: Schouder aan schouder

Het is maandag, de dag waarop ik altijd op het provinciehuis ben. We zitten vandaag met de fractie in onze fractiekamer. We bespreken de commissievergaderingen en plannen werkbezoeken vooruit. Er is veel gaande, met onrust in de samenleving en uitdagingen bij gemeentes met betrekking tot woningbouw en de aangenomen spreidingswet. Werk genoeg voor ons in de Staten. Ondertussen ontvang ik een haatmail waarin de schrijver beweert dat boeren de woningbouw tegenhouden vanwege de uitstoot van stikstof (ammoniak). Ik antwoord beleefd dat de situatie gecompliceerder is door de aanwijzing van gebieden waar niet gebouwd mag worden. Maar ja, dat antwoord was ook niet gewenst ;-)

De agrarische sector staat behoorlijk onder druk. Met ontwikkelingen zoals de inrichting van het landelijk gebied (NPLG), afbouw van derogatie, aanwijzing van Nutriënten Verontreinigde (NV-) gebieden en andere zaken die de sector inmiddels als ‘normaal’ beschouwt, worden we er langzamerhand gek van.

Eengezindheid

Op 1 oktober 2019 gingen we massaal naar het Malieveld om voor het eerst sinds lange tijd op te komen voor de sector. We stonden daar zij aan zij. De eensgezindheid was geweldig. De emmer was vol en liep over. Het kon zo niet langer. Sindsdien heb ik af en toe lichtpuntjes gezien, om vervolgens weer wat stappen terug te moeten zetten. Telkens als ik dacht dat we er bijna waren, dat we het zouden redden met de sector, kwam de overheid weer met nieuwe regels en sancties.

Er moet nog mest afgevoerd worden, maar we weten niet hoe

Nu terugkijkend vraag ik me af, waar halen we de kracht vandaan? Hoe blijven we overeind? In andere landen zie je trekkers in de stad, snelwegen vol met landbouwvoertuigen om hun onvrede te uiten. In Frankrijk is het heftig. De app stroomt over met foto’s en video’s. In vergelijking daarmee zijn wij in Nederland best braaf geweest. Maar hoe nu verder... de emmer loopt nog steeds over.

In de avond ga ik naar een agrarische ledenavond. Als Statenlid ben ik aanwezig, niet als agrarisch lid. Ik luister naar alles en probeer te begrijpen waar wij als politiek kunnen helpen. De avond begint indrukwekkend wanneer de voorzitter een bericht voorleest uit de app. ‘Ik kan vanavond helaas niet komen. Maar weet dat er nog rekeningen liggen van 2023 die nog niet betaald zijn. Er moet nog veel mest afgevoerd worden. We weten niet hoe’. Dat zet alles in perspectief. Het maakt indruk op alle aanwezigen. Er worden vragen gesteld, soms met harde woorden, maar altijd met respect. Zo hoort het ook. De avond is eigenlijk te kort. Er zijn nog veel vragen die tijdens de borrel gesteld worden. En zo begint het napraten. Om 23.30 uur rijd ik naar huis, vol indrukken.

Tongetje op de neus

Thuis wacht een verrassing. Er is een kalf geboren. Niets bijzonders, want dat gebeurt wel vaker. Maar dit keer is het een stierkalf met een extra tongetje op de neus. Tijdens de dracht is er een genetische afwijking ontstaan, waardoor er een fout op zijn neus zit. Het kleine tongetje beweegt en het kalf heeft gelukkig ook een normale tong. Verder is het kalf gezond en heeft nergens last van. De volgende ochtend komt de dierenarts voor een bedrijfscontrole en kijkt ook met bewondering naar het kalf. Ik maak er een foto van, altijd leuk om ons unieke kalf aan anderen te laten zien.

Terwijl ik deze column schrijf, komt de rust weer in mijn hoofd en voel ik me weer gemotiveerd om verder te werken. Laten we hopen dat de formerende partijen snel tot overeenstemming kunnen komen. Dan kunnen we verder bouwen aan een mooi en prachtig Nederland. Onrust wegnemen en een duidelijk beleid voor de komende jaren. Dus hierbij een oproep aan PVV, VVD, NSC en BBB: we wachten met smart...

----------------------------------------------------------------------

Ingrid de Sain is melkveehouder in Schellinkhout (NH)
en fractievoorzitter BBB Noord-Holland