Column: Maïs of prei
We besparen brandstof, kuilen afdekken, bemesten, onkruid bestrijding, rekeningen van de loonwerker en houden ruimte op de kuilplaten over zodat dit jaar alle oogst daar past. Het is namelijk zo vervelend een kuil op het grasland te leggen, want in de winter moet je al glibberend door modder mais of gras ophalen. En er hoeft niets persé naar binnen, het blijft toch droog. We hoeven ons waarschijnlijk niet af te vragen hoe kort het tijdsbestek is dat we het stro moeten persen en naar binnen halen.
Dit jaar gaat alles anders dan vorig jaar. We hadden meer kunnen genieten van de regen, als we dit hadden geweten.
We hadden voor dit seizoen besloten om te gaan stalvoeren. Machinerie gekocht en op orde en begin mei gestart met elke dag vers gras. Dat gaf zijn problemen, vanwege het snelgroeiende gras en de beginnerproblemen; hoe plan ik het grazen in op de juiste manier dat alles op tijd voor het vee ligt? Want al snel is het gras te lang en valt de melkproductie onderuit. Hadden we deze problemen onder de knie, groeide er nergens meer gras. Nou ja, dan komt de oudere voorraad van de kuilplaat ook eens op. Ondertussen staat de opraapwagen op een lege kuilplaat zonder trekker en de trekker staat in het land tussen de mais water te pompen.
Toen de droogte inviel en de berichten kwamen dat dit lang zou aanhouden, begonnen de vragen op te borrelen; wat doen we met deze berichten? Moeten we niet een beregening kopen? We hadden net onze haspel verkocht, wat al jaren ons plan was omdat het veel ruimte inneemt en de machine al jaren niet gedraaid had (wat heet: we hebben hem niet nodig), en hadden daar alweer spijt van. Met komen en gaan van de voorspelde regenbuien, kwam en ging ook de zoektocht naar de beregening. Maar na elke beloofde bui die niet bij ons viel, vertelde de mais ons dat we wel overstag moesten gaan; het ging dood zonder water. We kochten één machine met de nodige moeite, want alles wat op internet stond, was oud ijzer of te duur. Een dag daarna hadden we het geluk een tweede te kunnen kopen, want we kwamen er achter dat de electrische waterpomp op onze tweede locatie te krachtig is voor één haspel. Toen kwam de tijd van de beregening. Hele dagen op pad om de ene lekkage na de andere te repareren, verouderd materiaal te vervangen en de beregening op het juiste pad te houden. Nooit hoeft bij ons een wekker ´s nachts te worden gezet voor een koe die afkalft, maar voor de beregening moeten we uitzondering maken. Maar nu het eenmaal draait gaat het eigenlijk als vanzelf. Wat een zegen, we kunnen water sproeien over het grootste gedeelte van onze mais! Die er daardoor ook prima bijstaat. We kunnen naar de mais kijken, die dankzij de warmte en dankzij het water toch groen bleef en nu een mooie kolf ontwikkelt. We kunnen berustend ons hoofd omdraaien voor de percelen die we geen water konden geven, waar de mais veranderd is in prei.
De droogte heeft ook gevolgen voor onze slachtkalveren. Veel boeren moeten, vanwege het ontbrekende voer, kiezen voor slachten. Dat betekent dat er weinig plek is voor de maandelijkse hoeveelheid van 36 stuks slachtvee van onze zijde. En de prijs is gedaald. We bereiden ons voor op een kleine ophoping van vee, omdat we ze wat langer moeten aanhouden dan gepland en minder nieuwe kalveren kunnen opstarten. Maar hé, het is zomer en aaneengesloten prachtig strandweer! Laten we ook daar een beetje van genieten!
De loonwerker belde net. We kunnen gaan strobalen persen... We hebben een uur voor er een enorme stortbui vol regen en wind losbarst. 50 mm! Daar kan een beregening niet tegenop!
