Column: Het is zomer…
Door het frisse en natte voorjaar staat de maïs er maar zielig bij. Vorig jaar was het rond deze tijd allang op kniehoogte. Nu is het net voorbij polshoogte. Ook de kleur heeft meer weg van de maïskolf dan van de plant zelf. Maar met het warme zonnetje van nu zal het vast snel opknappen. Naar schatting zal er 30 procent minder opbrengst zijn dan vorig jaar. We vinden de kwaliteit belangrijker, het is afwachten hoe dat zal zijn.
Het gras staat er beter bij. Omdat het land steeds te nat is, hebben we wat langer moeten wachten met oogsten dan vorig jaar. Dus op een keer met een paar droge dagen in het vooruitzicht, de sprong wagen om het gras te laten inkuilen. We hebben de eerste oogst tussen de regen door binnen gehaald en, al was het niet helemaal zo droog als we wilden, het was een beste bult. De tweede oogst halen we nu van het land. Een mooi resultaat in de kuil, opnieuw veel gras. Het voordeel is dat we met deze wind en de warme temperatuur niet hoeven te schudden. Dat bespaart tijd en geld. En het fijne daarna is, dat de jongens van de loonwerker even helpen de kuil afdekken, nu ik als boerin voorlopig nog aan de zijlijn moet staan toekijken en niet helpen kan. Ach, voor de catering zorgen is ook een boel werk.
Ondanks het regenachtige weer hebben we de droge koeien en pinken buiten gedaan. Dat is ons vorig jaar goed bevallen, nadat we de wei opnieuw hadden omheind met draad dat wel stroom doorgeeft en een nieuw stroomapparaat hadden aangeschaft. Daarvoor stonden boer en ik nog wel eens ’s avonds laat met de handen als een vogelverschrikker rondom de wei te roepen en te lokken bij een stel op hol geslagen Jerseys. Je word wel vindingrijk, want als je mensen te kort komt, zet je machines in. Het is altijd gelukt de beesten voor het nachtelijke uur weer binnen het draad te krijgen. Ook nu breken ze nog weleens uit. Binnen drie seconden weten zij (en wij) dat het stroom eraf is; de koeien en pinken grazen graag van groener gras en wachten blijkbaar op dat moment. Het leuke is dat de dieren, op een paar oude oma’s na, reageren op je roepen en enthousiast naar je toe komen rennen, omdat ze dit zo gewend zijn bij het melken.
Met een heerlijk, afkoelend windje gaan we nu banden op de kuil gooien met 26ᵒC.
