Column: ‘Winterstop’?
Heerlijk zo, die tijd met ons viertjes. Lekker buiten in de frisse lucht. Normaal hebben we daar ’s winters sowieso meer tijd voor. Om lekker bij te tanken en de boel even de boel te laten. Als het landwerk gedaan is en het te koud is voor de bouwwerkzaamheden en er alleen gemolken en gevoerd hoeft te worden. Wanneer er tijd is om met z’n tweetjes het afgelopen jaar te evalueren. Plannen te maken voor het komende jaar. Onze visie helder te krijgen en waar nodig bij te stellen. Om te begroten, te overdenken en weloverwogen keuzes te kunnen maken.
Twee medewerkers weggegaan
Maar dit jaar kwam die ‘winterstop’, door het zachte weer, pas heel laat. In november hebben we nog beton gestort en de bietenpulp liep door tot aan de Kerst. En door dat zachte weer (én een kapotte trekker) hebben we ondertussen nog maar de helft van het land geploegd. Wat ook de hele tijd in je hoofd blijft zitten. Komt bij dat twee van de vijf medewerkers eind van het vorig jaar zijn weg gegaan. Waardoor Michel nu vaker moet melken en buiten bij moet springen. Plus dat ikzelf langzaam op het eind van mijn zwangerschap loop en zelf ook niet elke dag meer evenveel energie heb. Waardoor Michel de kalfjes (die door een virus ook nog eens meer aandacht en tijd vragen) ook moet doen. Tel erbij op een stapel papierwerk dat zich op wonderbaarlijke wijze steeds zelf lijkt aan lijkt te vullen.
Droge maïs
Ja, dan lijkt het wel eens of er niet genoeg uren in een dag zitten. Je wilt dan zoveel, maar er komt uiteindelijk maar zo weinig uit je handen. De dagen vliegen om en tijd voor ons tweetjes om te brainstormen en plannen te maken, lijkt schaars. Terwijl het juist zo leuk is om te kijken naar wat we het komende jaar graag nog zouden doen en willen. Naar wat er sowieso móet gebeuren. Hoe we het werk efficiënter in kunnen richten. Helemaal nu met minder personeel. We zijn de kapotte trekkers en machines eigenlijk wel een beetje zat. Dat kost ons teveel tijd, regelwerk en energie. En, wat het landwerk betreft, ook voeropbrengst. De droge maïs die ze nu elke dag in de voerwagen kipperen (en de lagere melkgift daardoor), herinnert ons er elke keer weer aan dat we toch maar op zoek moeten naar een eigen maïshakselaar. Maar zo’n aankoop doe je niet zomaar 1-2-3. Helemaal als er ook nog andere dingen op je verlanglijstje staan. Dingen die de dagelijkse gang van zaken efficiënter (en leuker!) kunnen maken.
Het melken kan bijvoorbeeld sneller. Als we het krachtvoer niet meer handmatig in de bakken hoeven te scheppen. En als de automatische afname het zou doen. Ook het voeren is niet altijd een even prettig karwei. Gelukkig is de grond nu weer bevroren. Maar het was wel een gemartel met die blubber. De voertrekker zat elke keer bijna vast in de diepe sporen. Nu zijn we superblij dat we in november nog beton gestort hebben, want daar kunnen ze nu mooi de mengwagen neerzetten om hem vol te doen. En we zijn ook blij dat we uiteindelijk toch hebben doorgepakt om een grote shovel te kopen. Want dan zal het voeren straks een stuk sneller en makkelijker gaan. En als we dan ook nog eens de laatste stukken beton en erfverharding klaar zouden hebben… wat een plezier zou dat geven!
Minder vee houden?
Net als een mestschuif in de stal. Het uitmesten van de koeien en het jongvee met de trekker kost nu gewoon veel te veel tijd. En we hebben een tweedehands mestschuif liggen. Maar voordat die erin kan, moeten we eerst de huisvesting van het jongvee en de drogen goed maken. Daar moeten nog boxen komen en sommige hekken zitten nog gewoon met strotouwtjes aan elkaar. En eigenlijk willen we de voergang en de mestgang van de koeien ook nog doortrekken, boxen maken, mestput eronder (zodat we de mest eindelijk ook kunnen mixen). De potstal raakt langzaam een beetje te vol. Speenbetrapping, mastitis, klauwproblemen. Of moeten we ervoor kiezen om (tijdelijk) minder vee te gaan houden? Dat zou de lasten enigszins verlichten, maar dan komt er ook minder melkgeld binnen. Dat zijn van die overpeinzingen en discussies die zo mooi op een winterse avond passen.
Rust in het hoofd
Gelukkig is de winter nog lang niet voorbij. De sneeuw buiten straalt in ieder geval een heerlijke rust uit. Wie weet brengt het ook wel rust in ons hoofd. Het brengt in ieder geval veel speelplezier voor de kindjes. De fietsjes zijn voor nu even vergeten. Lang leve de sneeuw!
