Column: Van grot naar skybox
Waar we ook heel blij mee zijn, is dat we de koeien aan de andere kant van de stal weer kunnen zien. Tot twee weken geleden was de pot met stro namelijk zó hoog, dat we vanuit het raam tegen de uiers van de koeien aan keken. Het leek wel of ons huis aan die kant ingegraven zat, alsof we in een halve grot woonden. De pot had natuurlijk allang uitgemest moeten worden, want in de anderhalf jaar dat we nu op deze plek zitten, was de berg stromest maar liefst twee meter hoog geworden!
Maar er was telkens wel weer iets dat belangrijker was dan de stal uitmesten. Waar natuurlijk bij komt dat je er wel de juiste (grote) machines voor met hebben (inhuren) en dat het het mooist is als je het direct op het land kunt uitrijden. Nu scheelt het dat er hier geen uitrijdnormen voor de mest zijn. Dus je kunt het doen wanneer je wilt. Maar het is natuurlijk niet handig als de maïs nog op het land staat.
Het is bijzonder dat je soms heel lang met iets in je hoofd rond loopt, dat je weet dat het moet gebeuren en er eigenlijk nogal tegenop ziet. Dat je niet weet hoe je het aan moet pakken of hoelang het gaat duren. En dat er dan zomaar ineens, van de een op de andere dag, een oplossing voor je neus staat. Letterlijk en figuurlijk.
We hebben door de jaren heen al heel wat Nederlandse jongens voor kortere of langere tijd bij ons te logeren gehad, die hier misschien ook wel wat wilden beginnen. Zo ook dit voorjaar de broers Arno en Daniel. Ze liepen mee, hielpen mee en wij hielpen hen weer bij het vinden van een plek. En toen haalden de jongens hun machines naar Roemenië, naar onze boerderij. Om eerst ons nog ermee te helpen. Want ook zij hadden met lede ogen onze potstal aanschouwd.
En zo kwam het dus dat er van de ene op de andere dag een enorme kraan, shovel, trekker en mestwagen op ons erf stonden. En was de stal niet in twee weken, maar in twee dagen uitgemest! En hadden we ons uitzicht weer terug. Geweldig! Nu kijken we weer op de ruggen van de koeien. En lijkt onze kamer weer op een skybox, haha.
Als ik even later in het tanklokaal op de lijst kijk, zie ik dat Florie er al op staat. Hm. Dan maar wachten op mijn volgende kans. En die komt vast en zeker. Want voortaan zullen we niet gauw meer een tochtige koe in de stal missen.
