Column: Van Groningse klei naar winderige prairies
Vanuit de nabije omgeving van Zwolle verhuisden Wilfried en zijn ouders naar het Noord-Groningse Rasquert in 1992. Met koeien, kalveren, bouvier, en een vee-liefhebbende studerende zus die nog met 1 poot in huis woonde. Van Zwolle naar Noord-Groningen; nu lijkt het in de achtertuin, toen was het een revolutie. Later verhuisden mijn schoonouders naar het dorp, we trouwden, investeerden in Lely melkrobots, vergrootten onze veestapel tot 170 melkkoeien. Mijn leventje bestond uit ons gezin, het bedrijf, het onderwijs. Vertrekken naar het buitenland was niet aan de orde; er gaat niets boven Groningen.
Uitdaging
In augustus 2006 verruilden we de Groningse klei voor de evenzo winderige prairies van de V.S.. Het dunbevolkte Zuid Dakota (South Dakota/SD), land van de grasslands, corn, beans. Mais, mais, mais, sojabonen en koeien. Er zijn ruim 3,6 miljoen stuks vleesvee, maar slechts 90.000 stuks melkvee. Het ministerie van landbouw van SD recruteert melkveehouders wereldwijd om hier te melken. Wij gingen de uitdaging aan. Betaalbaar land, goede onderwijsmogelijkheden en veel ruimte en rust. Hier draait alles om de landbouw en is er begrip voor de boer. Wij zagen bijzondere kansen in dit “Land of Opportunities”.
Efficiënter
Hilltop Dairy bij Elkton bestond al enkele jaren toen we de kans kregen het te kopen. 1400 koeien, nauwelijks land, jongvee opfok werd uitbesteed. Met vol enthousiasme stortten we ons op het efficienter maken van onze nieuwe liefde. De kalveropfok kon beter; dat gingen we onmiddelijk zelf doen. Er kwam land bij, en de stallen werden vergroot. Hoe konden we onze 40-stands carousel zo goed mogelijk benutten? We melken driemaal daags; dag en nacht. We hebben zo’n 24 man personeel, waarvan 23 vloeiend spaans spreken. De Amerikaanse koeien worden gemolken door immigranten uit Mexico en Centraal Amerika. Ook bij ons. We zijn trots op ons team. Daarnaast bieden we stages aan studenten uit de hele wereld.
Leiderschapscursus
Wilfried en ik managen samen ons familiebedrijf. Zijn taak is general management; mijn taak is vooral financieel en personeels-management. Onze kinderen werken vooral mee in de zomermaanden. Naast de boerderij werk ik part-time als programma directrice bij SD Agricultural & Rural Leadership (SDARL). SDARL biedt een leiderschapscursus aan voor agrarische professionals in Zuid Dakota. Volwassen-onderwijs dus. Af en toe wordt daarbij gereisd. Als melkveehouder ben ik betrokken bij verschillende adviesgroepen en besturen, en geef ik lezingen.
Moeilijke jaren
Na acht jaar goede en slechte tijden hebben we nog geen spijt. Na onze voortvarende start volgden moeilijke jaren met hoge voerprijzen, lage melkprijzen en een bijna onmogelijke economische situatie voor de Amerikaanse melkveehouder. Daar hadden we niet op gerekend. Veel collega’s hielden het hoofd niet boven water. Zelf moesten we ook een stapje terug, diep ademhalen en evalueren. Acht jaar na de verhuizing hebben we veel geleerd en ook afgeleerd. Het grootste verschil voor onze bedrijfvoering is het managen van mensen, in plaats van dieren. Alles is hier anders. Dat kan schokkend zijn, verbazend, verrassend en soms zijn we verwonderd. Ik kan er wel een boek over schrijven. In plaats daarvan nu een blog. Ik zie uit naar de reacties en hoop jou – de lezer- ook te leren kennen.
Olga Reuvekamp
Tekst: Olga Reuvekamp