Koeien verkopen om kikvorsen te laten groeien

Het verhaal begint in Nederland. De 20-jarige boerenzoon Jos Poland gaat stage lopen op een boerderij in Alberta, Canada. Daar wordt hij partner op een melkveebedrijf. Vervolgens verhuisd hij naar Amerika om daar een melkveebedrijf te runnen. In 2005 begint hij samen met zijn vrouw Deanna een biologisch melkveebedrijf in Oregon.
40% van de koeien verkopen
Aan de westkust van de Verenigde Staten, in Oregon en California, hebben ze inmiddels leren leven met lange droge periodes door gebrek aan neerslag. Ook Jos Poland moest regelmatig water uit de Upper Deschutes River pompen om zijn weilanden te beregen. Geen probleem voor Poland en zijn collega’s. Totdat in 2014 de gevlekte kikvors op de lijst van bedreigde diersoorten werd geplaatst. Toen kon het Center for Biological Diversity eisen dat de waterstand in de rivieren en beken op niveau moest worden gehouden om de kikvorsen populatie te beschermen. “Dat betekent meer retentiegebieden om het water langer vast te kunnen houden en extra maatregelen bij een lage waterstand”, aldus Bridget Moran van de US Fish and Wildlife Service. Dit betekent dat in periodes van droogte het gevecht om zoet water losbarst. En dan trekt de boer aan het kortste eind. Dat wil zeggen minder water voor de weilanden van Jos Poland. “Wij mogen nu al niet meer beregenen. Daar hebben meer boeren last van en dus gaan de prijzen van veevoer door het dak. Hooi is nauwelijks nog te koop. En dus bleef mij niets anders over dan 100 van de 240 melkkoeien te verkopen”, vertelt de Amerikaanse boer, met Nederlandse roots.
Zoet water quotum
Poland heeft in 2020 melkrobots gekocht om het werk te verlichten. Daar heeft hij nu spijt van. “Nu pas merken we de sterke arm van de milieuorganisaties. Met de lijst van beschermde diersoorten in de hand verbieden zij ons de akkers te irrigeren. Vorig jaar kregen we voor het eerst met een zoet water quotum te maken. Later in het jaar werd dit toegezegde quotum alweer afgeschaald. Dit jaar is het zoet water quotum nogmaals gehalveerd. Met als gevolg dat de helft van onze weilanden totaal dood zijn. Volledig opgedroogd. En de koeien moeten kunnen weiden omdat we een biologisch melkveebedrijf zijn”.
Jos Poland wordt er wanhopig van. Komende herfst neemt de familie Poland de beslissing of ze het bedrijf voortzetten of niet. “De gedachte aan een leven zonder koeien bezorgd ons een bloedend hart. Maar je komt op een gegeven moment op een punt dat je zegt ‘enough is enough’.” Jos en Deanna Poland hebben 3 kinderen; Johan van 16, de beoogd bedrijfsopvolger, en de tweeling Maikel en Maja van 15 jaar.
Tekst: Stef Beunk
Beeld: Stefan Buning
Bron: Karen Bohnert