Melkkwaliteit onverminderd hoog
In 2018 behaalde het celgetal het laagste niveau met 173.000 cellen per milliliter melk. Het afgelopen jaar overschreed slechts een half procent van de boeren de geometrische bovengrens van 400.000 cellen per milliliter melk. Het kiemgetal steeg ook licht en kwam over heel 2020 uit op een gemiddelde waarde van 11.200 kolonievormende eenheden, 400 eenheden hoger dan in 2019.
Nauwelijks groeiremmende stoffen aangetoond
Het aantal melkmonster waar groeiremmende stoffen zijn aangetoond is in 2020 verder gedaald. Slechts in 0,011 procent van alle melkmonsters zijn restanten van antibiotica aangetoond. De aanwezigheid van groeiremmende stoffen in melk heeft verstrekkende gevolgen voor de melkveehouder, omdat deze melk wordt afgekeurd.
Het aantal melkmonsters met boterzuur is de afgelopen vijf jaar eveneens gedaald. Boterzuur wordt vastgesteld door in twee buizen de gasvorming te meten. Gasvorming in één buis wordt weergegeven als +/- en gasvorming in beide buizen wordt weergegeven als +/+. In dat laatste geval is boterzuur met zekerheid aangetoond. In 2016 werd bij 6,71 procent van de gevallen +/- gemeten en in 1,44 procent van de gevallen +/+. In 2020 lagen deze percentages op respectievelijk 5,46 en 0,60 procent.
Ureumgehalte gedaald
Het gemiddelde ureumgehalte in 2020 komt uit op 21,6 gram per 100 gram melk, beduidend lager dan in de jaren daarvoor. Al vanaf 2013 ligt de gemiddelde waarde van het ureumgehalte tussen de 22,2 en 23,1 gram per 100 gram melk. Qlip heeft geen duidelijke verklaring voor de afname van het ureumgehalte. Mogelijke oorzaken zijn de alertheid van boeren op het optimaal benutten van eiwit als gevolg van het stikstofdebat. Maar ook het weer kan van invloed zijn geweest. Door de hitte hebben veel koeien in de zomer minder buiten gelopen en zijn ze in de herfst eerder opgestald. Het ureumgehalte in de graskuilen is vaak beter beheersbaar dan het ureumgehalte van vers gras.
