Column: Corona in Denemarken, problemen met stalbouw en een weinig inlevende minister van Landbouw
We wonen dichtbij de gesloten grens, waar tegenwoordig goed gewaakt wordt. Naar Nederland voor familiebezoek is er daardoor voorlopig niet meer bij. De kinderen zijn naar huis gestuurd en wij als ouders worden nu op afstand door de docenten aangestuurd om hun taak over te nemen. Ik hoop wel op een corona-korting dit schooljaar! Onze kinderen zitten namelijk op een privé-school, wat betekent dat we een gedeelte zelf betalen voor school. De kinderen proberen braaf hun huiswerk te doen op het intranet wat heel Denemarken gebruikt. Mijn kinderen zijn slechts nummer 381.000 in de wachtrij om bij hun rekenopgave te kunnen. Weet je wat? Ik neem ze wel mee naar buiten, in de frisse lucht… Daar vinden we genoeg wiskundige rekenstukken in de stal, denk je niet?
'Omdat ik boer ben!'
Koos heeft gelezen dat de rauwe melk goed beschermd tegen de virussen. We hebben naast het huis een tank vol met melk staan, maar ik koop melk in de winkel. Ja, echt waar! Nu moet ik er wel bij vertellen dat wij Jerseys melken. Deze melk is romig en vol, maar toch echt te vettig in smaak. Wel gebruik ik het in de pannenkoeken of voor een warme custardvla! Of als ik slagroom nodig heb, haal ik het bovenste laagje van de melk en klopt dat op. Hmm… lekker vinden ze dat hier!
Nu was laatst de melk in huis op en kon geen winkelkarretje mee pakken omdat ik geen muntje voor de kar had, -wat weer een heel ander verhaal is…- Want dat muntje lag in de auto, die bij de garage stond, want daar was een ree tegenaan gelopen. Een heel vervelend en zielig verhaal! Maar terug bij de melk en het ontbreken van een kar, liep ik naar het koelvak. Mijn ogen screenen de pakken. Huh! Alleen maar biologisch te koop? Dat gaat tegen mijn principe in, want dat dwingt de mens iets van een bepaalde richting te kopen. Ik heb liever de mogelijkheid te kiezen voor het product waar ik zelf aan meegewerkt heb. Ik koop de melk, omdat de prijs gelijk ligt met de gewone melk. Ik stapel de pakken melk op mijn armen en loop snel naar de kassa, voordat het gaat glijden en vallen. Bij de kassa kijkt de kassière geamuseerd toe hoe ik de pakken, na betalen, weer vakkundig opstapel en optil. Verbaasd haar hoofd schuddend, zegt ze bewonderend: `Wat? Het lukt haar nog ook!` En eigenlijk moet ik dan trots zeggen: 'Dat is omdat ik boer ben!' We dragen spartelende kalveren, we trekken aan eigenwijze koeien, we verslepen zwaar materiaal, we storten beton… ga zo maar door… We zijn wel wat gewend en kunnen niet zonder ons motto: 'opgeven is geen optie.'
Bouwtekening achterwege
We zijn volop bezig met de stalbouw. Het uitwendige hadden we uitbesteed en daar ging het nodige fout. Als we die bouwlui hun gang lieten gaan, kwam het dak in de grond, werd hij zonder deuren gemaakt en de voergang had een afloop van 90 procent. Oké, ik weet goed dat 90 procent misschien lichtelijk overdreven is… De volgende keer kunnen we het geld voor een bouwtekening wel achterwege laten. Er wordt toch niet op gekeken… Binnen in de stal bouwt Koos weer zelf. Maar materiaal bestellen gaat wel weer via een bedrijf. Als je dat bedrijf belt omdat de foute ligboxen zijn bezorgd en we te dealen hebben met ontbrekend materiaal, roepen ze: 'Dat is onmogelijk! Alles gaat via computers en die maken geen fouten!' De stalbouw is een verlengde van onze stal die we vijf jaar geleden hebben gebouwd. Dus hetzelfde materiaal is besteld. Daarnaast hebben we Jerseys, dus het materiaal moet graag in de minivariant. Dat heeft de computer dus beiden niet begrepen. Of we dan niet de boel een beetje anders konden plaatsen, zodat we toch de grote ligboxen konden gebruiken, of overal een stukje tussenuit slijpen en weer lassen zodat ze op Jerseyformaat uitkomen… Eh.. Nee! Het is niet erg een fout te accepteren en ja, helaas kosten fouten soms geld… Maar niet ons geld!
Ook Deense boeren in protest
Ik denk dat de Deense boeren zijn geïnspireerd geraakt door de Nederlandse boeren, die massief naar Den Haag reden om hun stem te laten horen. Hier in Sønderjylland, zoals ons gedeelte van Denemarken heet, zijn zo´n 500 boeren de straat op gegaan, met 350 tractoren. Ze protesteerden vanwege de nieuwe regels voor het vanggewas zaaien op klei, wat verontreiniging van grondwater zou moeten verminderen. Dit betekent dat deze mensen geen wintergranen meer kunnen zaaien. In totaal moet 380.000 hectare gezaaid zijn met een vanggewas en dat betekent dat het per hectare een schadepost oplevert van 1.000 kronen. Het is niet gewoonlijk dat het meer media-aandacht trekt dan de specifieke landbouw-tv, maar dat deed het deze keer wel. Dat gaf de deelnemende boeren de mogelijkheid een breder publiek te bereiken met hun klachten. Maar daar waar het de boer het meest om te doen was – de minister bereiken- mislukte volledig. Zij sprak over bruggen bouwen, maar van onderbouwde weerlegging op het commentaar van de boeren, had ze niet. Voor de tv meldde ze dat het slechts een verschil van mening was. Met andere woorden, dat was zo opgelost. Daar slaat ze de eerste plank van de brug al flink mis…
Relativeren
Wat zijn koeien dan gezellig en ongecompliceerd als je ze staat te melken! Ze kauwen tevreden hun krachtvoer. De machines brommen instemmend en de boer kan eens rustig nadenken over wat hij die dag gaat doen of de dag erna wil gaan doen… Die vredige momenten zijn goed voor het relativeren van de dingen die op een dag anders gaan dan gewenst. En we zijn boer, omdat we graag werken met dier en natuur! Wat een minister daar ook van denken mag…
