Column: Winterrust voor ganzen? ‘Funest voor boeren en faunabeheer’

De commissievergaderingen zijn weer gedaan. Dit zijn de beeldvormende vergaderingen die voorafgaan aan de Statenvergadering. Met de collega’s uit de fractie bereiden we ons nu dus voor op die Statenvergadering. Er is veel gesproken over faunaschade. De kosten lopen echt veel te ver op. Alleen in Noord-Holland gaat het al om 46 miljoen euro aan tegemoetkoming voor faunaschade. Het is eigenlijk niet te bevatten. Met dit geld kunnen we zoveel andere mooie dingen doen. Bijvoorbeeld het openbaar vervoer verbeteren, of andere praktische zaken betalen om het de inwoners makkelijker te maken. Van die 46 miljoen zit ongeveer 12 miljoen bij de houtduif; het resterende bedrag is voor rekening van de ganzen.

Voor de houtduif komt een apart faunabeheerplan, om actief de schade te bestrijden en hopelijk te voorkomen dat dit probleem net zo uit de hand loopt als bij de gans. Het lijkt er soms op dat er alleen naar het geld wordt gekeken. Maar het is echt niet te bevatten dat er een probleem ontstaat omdat we niet meer mogen jagen of aan populatiebeheer mogen doen. Vanaf 2003 is het ganzenprobleem volledig uit de klauwen gelopen omdat er niets werd gedaan. En de boer/akkerbouwer/bollenboer is de pineut. Dat kan echt niet.

Nu gaan er in de provincie geluiden op om het eigen risico te verhogen. Ik ben daar echt fel op tegen. Er ís een probleem met faunaschade, de ondernemer kan en mag het niet aanpakken of oplossen, maar de gevolgen zijn wel voor jou als ondernemer. Nee, dat kan echt niet.

Het is natuurlijk ook lastig als je zelf niet in het landelijk gebied woont om dit in het juiste perspectief te zien. Daarom heeft iemand van onze fractie een werkbezoek geregeld aan een wildbeheereenheid (WBE). We gaan op een vrije zaterdagmiddag naar WBE Uitdam. We worden vriendelijk ontvangen met koffie en koek. Gelukkig zijn er meerdere partijen aanwezig.

Het gesprek gaat over de haas die onterecht geschoten zou worden. Dat is een fabel, want de instandhouding daar zit op ruim 50, terwijl er 22 stuks per 200 hectare moeten zijn. Jagers schieten niet voor hun lol; ze beheren de polder voor een goede balans tussen alle dieren. Maar het gesprek gaat ook over de gans: dat de winterrust funest is voor de bestrijding. Het is eigenlijk heel raar dat je de gans de hele winter met rust laat en net voordat ze gaan broeden, gaan we verjagen en populatiebeheer toepassen.

Daar snappen we eigenlijk niets van. Gelukkig mogen de jagers per 1 februari weer vol aan de bak om te gaan jagen, alles om de populatie omlaag te krijgen. Op weg naar de Provinciale Statenvergadering broeden we daarom op een motie. Met de fractie gaan we kijken of er een meerderheid te vinden is om in de winter iets te kunnen doen. Nu de motie goed op papier krijgen en de collega’s die mee waren naar het werkbezoek overtuigen om mee te doen. Liever één winter extra populatiebeheer, zodat er meer onrust is en er ook minder nesten bijkomen. Voorkomen is beter dan genezen; het is nog goedkoper ook.

Naast het echte politieke handwerk praat ik ook graag met de achterban. Dus ik ga voor onze partij een dag op de beurs staan. Ik sta in de stand waar iedereen — en vooral kinderen — een nepkoe kan melken. Een groep leerlingen van een agrarische school loopt voorbij. Na een groep jongens durven twee meiden het ook aan en warempel: de jonge dame is één seconde sneller dan een mannelijke medestudent. Lachen, gieren, brullen. De hele dag door, van klein tot groot. En superfanatiek om het dagrecord van 10 seconden te verbreken. Ik word er blij van.

Een paar andere heren lopen naar me toe. ‘U bent toch van de column in Melkvee?’ Ik: ‘Ja, dat klopt.’ Meneer geeft me een compliment en zegt vrolijk dat hij ze altijd leest en erg leuk vindt. Kijk, daar doen we het voor. Ook kom ik oude bekenden uit onze vorige omgeving tegen, van vóór de verhuizing. Zo leuk om ze weer te zien en te spreken. Collega-boeren uit het dorp kom ik ook tegen. Genoeg om over te kletsen. In onze sector is het nooit saai.

----------------------------------------------------------------------

Ingrid de Sain is melkveehouder in Schellinkhout en
fractievoorzitter BBB Noord-Holland.
Ze schrijft op persoonlijke titel