Column: Menselijke mest

Als we het hebben over mest in Nederland, gaat het vrijwel altijd over dierlijke mest. Er is echter nóg een mestprobleem waar de overheid zich maar liever niet publiekelijk aan brandt en om de hete brij heen blijft draaien. Het gaat over het grootschalig dumpen van menselijke mest in de natuur. Als het een paar flinke buien regent, liggen er 13.000 riooloverstorten klaar om de volgelopen rioleringen uit dorpen en steden leeg te pompen in sloten en vaarten richting het achterland. En denk dan niet dat het daarbij alleen om mensenmest gaat. Was het maar zo. Ik sprak een rioolreiniger die regelmatig verstopte riolen los moest maken. Dan ben je echt steil beduusd wat mensen, vooral in grote steden, door het riool proberen te spoelen. Luiers, maandverband, condooms, frituurvet, reinigings- en bestrijdingsmiddelen, maar denk ook eens aan de karrevrachten aan medicijnen en hormonen die via de mest en urine worden weggespoeld. Het feit dat regering en ministers al 30 jaar zo dramatisch doen over een beetje dierlijke mest, netjes verdeeld over het land, komt op mij hoe langer hoe meer over als het afwenden van de aandacht van een veel groter probleem. Een olifant in de kamer die niet benoemd mag worden. En die wordt alsmaar groter, met steeds meer mensen in steeds grotere steden.

Onlangs echter kwam het menselijke mestprobleem toch een paar maal in het nieuws. De Amsterdam City-Swim ging niet door omdat er, wegens een paar flinke buien, zóveel mensenmest in de grachten gestort was dat het gehalte aan E. coli-poepbacteriën de spuigaten uitliep. En ook onze nationale held Maarten van der Weijden werd afgeraden zijn Elfstedentocht te zwemmen vanwege het hoge gehalte aan mensenmest in het water. Het waren vooral de havens in de steden waar de waterkwaliteit na de eerste regenbuien slecht was („We sluiten de overstorten niet uit”, aldus het Waterschap). Ook de inten-sieve pleziervaart deze zomer kreeg een sneer omdat die, tot mijn verbazing, al zijn mest in het water mag dumpen en dat ook doet. Moet een boer eens proberen.

Het wordt tijd dat we de milieurekening gaan delen met álle veroorzakers en mijn blaadje is te klein voor de grootste olifant die ik nog even noemen wilde. Doen we dat een volgende keer.

Wil je de columns van Harmen Endendijk en meer altijd kunnen lezen, neem dan een abonnement op één van onze regiobladen via www.agrio.nl/abonneren.