Fotoserie: Europese subsidie helpt Gijs Winters met stap naar automatisch voeren

Winters diende in 2021 een Europese subsidieaanvraag in om te investeren in arbeidsefficiëntie en automatisering. Hij kwam toen in aanraking met een regeling uit het Economisch Herstelfonds, bedoeld om innovatie en verduurzaming in bedrijven te stimuleren.

Aanvankelijk wilde hij subsidie aanvragen voor een elektrisch aangedreven zaagselinstrooier, waarmee hij het instrooien van de ligboxen kon mechaniseren. De regeling dekte 75 procent van de investering, maar stelde als voorwaarde dat het subsidiebedrag minimaal 20.000 euro moest bedragen. Ook moest de ondernemer in publicaties vermelden dat het project mede mogelijk is gemaakt door de Europese Unie.

Omdat de instrooier een investering omvatte van 18.500 euro - 75 procent van de subsidiebedrag - besloot Winters de aanvraag uit te breiden met een automatisch voersysteem van GEA, hetzelfde merk als zijn melkrobots. Daarmee voldeed hij aan de subsidievoorwaarden en kon hij het project indienen.

Lees verder onder het kader

Investering onderbouwd met plan

De melkveehouder diende de subsidieaanvraag in bij RVO, inclusief twee offertes. Voor de financiering stelde hij zelf een uitgebreid plan op voor zijn bank. Daarin onderbouwde hij de investering met een kosten-batenanalyse en motiveerde hij de aanschaf vanuit de invalshoeken arbeidsverlichting, efficiëntie en diergezondheid.

Op 31 december 2022 kreeg Winters bericht dat de subsidie was toegekend, onder de voorwaarde dat het systeem binnen twee jaar operationeel moest zijn. Na een uitgebreide zoektocht en oriëntatie van verschillende systemen, keurde de bank de financiering in augustus 2024 goed, maar omdat de deadline van de subsidie naderde was snel handelen noodzakelijk. Dat lukte: dankzij een vlotte samenwerking met zijn aannemer werd de installatie, inclusief vergunningstraject, in vier maanden afgerond. Sinds januari 2025 draait het voersysteem volledig op zijn bedrijf.

Techniek helpt bij management

Winters heeft een sterke interesse in techniek. „Ik zit liever een uur achter de computer om te zien hoe ik de resultaten van de koeien kan verbeteren, dan dat ik een uur op de voermengwagen zit,” vertelt hij.

De gegevens waar hij op stuurt, komen van de transponders om de halzen van zijn koeien. Deze sensoren zijn gekoppeld aan het melkrobotsysteem en registreren onder meer tocht, vreetgedrag en herkauwactiviteit. Zo krijgt Winters automatisch een melding bij afwijkend gedrag of wanneer een koe tochtig is.

Dankzij die signalering kan hij sneller ingrijpen. „Ik merk dat het aantal gezondheidsproblemen duidelijk is afgenomen,” zegt hij. De combinatie van automatische melktechniek en het nieuwe voersysteem maakt volgens hem een groot verschil in efficiëntie én rust op het bedrijf.

Gewenning in de stal

De eerste dagen na de installatie vroegen om aanpassing van zowel de melkveehouder als de koeien. „De dieren selecteerden nog in het verse voer, vooral op zoek naar maïs, zoals ze gewend waren toen ik nog met de blokkendoseerwagen voerde,” lacht Winters.

Na enkele dagen veranderde dat beeld. De koeien raakten gewend aan het gemengde rantsoen en werden zichtbaar rustiger. Winters zag minder gedrang aan het voerhek en een gelijkmatiger vreetpatroon gedurende de dag.

Ook technisch was hij onder de indruk: het voer wordt uiterst constant gemengd. Een onafhankelijk onderzoek toonde slechts 0,8 procent afwijking tussen het fris gemengd rantsoen en het restvoer van de dag ervoor. Het streven is om het verschil onder de vier procent te houden. Dat is dus goed gelukt, stelt Winters tevreden vast. „De leverancier heeft veel tijd gestoken in het optimaliseren van het mengproces. Een medewerker is hier vier dagen geweest in de opstartfase om te kijken welke laadvolgorde van gras, maïs en stro en afstelling van de voerrobot het beste resultaat gaf.”

Efficiënter werken

Het systeem stelt het voer per diergroep samen op basis van behoefte. Winters verstrekt dagelijks drie rantsoenen: één voor de melkgevende koeien, één voor de droge koeien en één voor het jongvee.

Het rantsoen bestaat uit gras- en maïskuil, aangevuld met stro en specifieke maatmineralen. In zijn voersysteem zijn drie ruwvoerbunkers ingericht voor maïs, graskuil en stro en drie mineralenbunkers voor krijt en twee soorten maatmineralen. Winters vult ze zelf met de kuilhapper.

Gemiddeld krijgen de koeien 17 tot 18 kilogram droge stof per dag, waarvan 3 tot 4 kilogram uit krachtvoer komt. Winters werkt met zogeheten lasagnekuilen zodat de voerkwaliteit constant blijft. Hij streeft naar een stabiele balans tussen energie uit maïs en eiwit uit gras.

Winters is heel tevreden over het resultaat van de voerrobot. „Het werk is overzichtelijker geworden. Ik hoef alleen maar de voerbunkers te vullen. De voerefficiëntie is verbeterd,” zegt hij. „De koeien zijn rustiger, gezonder en produceren constanter. Het systeem brengt structuur in het bedrijf. In het begin is het even wennen, maar daarna wil je niet meer terug.”