Column: Mitfahren! Over trekkers, stikstof en stadsmeningen

Ik zit in een zaal vol agrarische ondernemers. We krijgen tekst en uitleg over de gezamenlijke stikstofaanpak en het natuurherstel in Noord-Holland. Een gezamenlijk plan van LTO Noord-Holland, HAJK, Bio-NH en de provincie Noord-Holland. Iedereen is nieuwsgierig en wil graag op de hoogte zijn. De woordvoerders van LTO en HAJK nemen ons mee in een presentatie. Een boeiende avond met een duidelijke uitleg: 30 procent reductie tot 2035 en daarmee de staat van de natuur monitoren – natuur beheren dus. Daarmee kan uiteindelijk de vergunningverlening van het slot af komen. Sommige vragen worden vaker gesteld; het blijkt maar weer wat een lastig onderwerp het is.

Zelf, als melkveehouder en fractievoorzitter, ben ik aangenaam verrast. De betrokkenen hebben het goed uitgewerkt. We gaan aan de slag om het probleem op te lossen, in lijn met het landelijke beleid. Een positieve avond, waar elke melkveehouder vrijwillig aan mee kan doen. Tijdens de derde helft van de avond ;-) worden er nog wat extra vragen één-op-één gesteld. Onder het genot van een biertje of een frisje wordt er verder gepraat. Toch fijn dat je als sector dit gezamenlijk kunt oppakken. Iedereen snakt naar duidelijkheid en een toekomst voor de sector.

Onderweg naar de auto word ik door diverse mensen nog even aan de praat gehouden. Altijd gezellig en nuttig. Ik ben evengoed weer laat thuis. Mijn man is daar gelukkig al aan gewend.

Thuis op de boerderij gaat het werk gewoon door. Het vakantiehuis zit vol, en de huidige Duitse gasten hebben het goed naar hun zin. Hun zoon vindt het helemaal geweldig om mee te helpen, of de kalfjes te voeren. Zodra hij de trekker hoort, staat hij er al naast. Mijn man spreekt geen Duits, dus ik heb hem uitgelegd dat hij, als hij de jongen mee wil vragen, moet zeggen: ‘Mitfahren!’ Maar met gebaren kunnen ze ook prima communiceren. Aan het einde van de week is er weer een wissel: druk poetsen, beddengoed wassen, zodat de nieuwe gasten ook een fijn verblijf hebben.

Later die week staan we met een aantal collega’s uit de fractie op de Beemsterfair. Een markt met activiteiten – superleuk en gezellig. Dit is dé manier om laagdrempelig in gesprek te gaan met mensen en verbinding aan te gaan. Mooi weer en gezellige mensen.

Halverwege de middag komt er een mevrouw naar me toe met de vraag waarom de BBB het goed vindt dat er bedrijven zijn met 20.000 varkens. Oké, de toon is weer gezet. Ik zeg dat wij daar geen problemen mee hebben, omdat de dieren goed verzorgd worden en niks tekortkomen. Immers, de hoeveelheid dieren zegt niets over het welzijn van het vee. ‘Ja,’ zegt de mevrouw, ‘alles is voor de export.’ Nou, nou, zeg ik, wij produceren waar de consument naar vraagt. Zonder afzet is er immers geen handel. De Chinezen zijn dol op de delen van het varken die wij niet gebruiken of eten. Dat is toch goed? Zo wordt elk deel gebruikt en niets weggegooid.

De mevrouw kan het niet winnen en gaat verder over koeien die als melkmachines worden behandeld. Ook weer zo’n aanname die nergens op slaat. Ze vindt het belachelijk dat de koe niet met een stier wordt gedekt. Kunstmatige inseminatie (K.I.) vindt ze maar niks. Ik vraag haar of ze ook heeft nagedacht over de veiligheid van de boer of boerin? Of over hygiëne, ziekte-overdracht, inteelt? Ze kijkt me niet begrijpend aan. ‘Ja maar, vroeger gingen ze toch ook met de stier door het dorp heen, dat kan toch prima?’, zegt ze.

Ik vertel haar dat ze vertrouwen moet hebben in de vakspecialist. Dat we nu niet voor niets op deze manier ondernemen. Om van het zeurgesprek af te komen, vraag ik haar of ze gaat stemmen op 29 oktober. ‘Ja, dat ging ze wel doen. Niet op de Partij voor de Dieren of GroenLinks, want die zijn te extreem,’ vertelt ze. Gelukkig leven wij in een vrij land en kunnen we dat zelf beslissen. Daar zijn we het dan wél over eens.

Haar zoon, die er de hele tijd bij staat, wordt er ook moe van en wil doorlopen. Gelukkig gaat de vrouw weg en komen er gezellige mensen aan voor een praatje. Eén ding begrijp ik echter niet: waarom zijn sommige groeperingen zo dwangmatig bezig met het opleggen van hun keuze aan anderen? Waar bemoeien ze zich mee? Keuzevrijheid is voor mij een groot goed.

------------------------------

Ingrid de Sain

Melkveehouder in Schellinkhout

Fractievoorzitter BBB Noord-Holland

Schrijft op persoonlijke titel