Column: Minke geniet nog steeds met volle teugen in Canada

Nu, in m’n korte broek en t-shirt, lijkt de kou ver weg. Maar ik wilde winter, en ik heb winter gehad. De -25 tot -30 graden Celius heb ik overleefd, zelfs toen de verwarming van mijn oude pick-up truck het niet meer deed. Ik heb niet geklaagd, maar was op een gegeven moment echt wel klaar met die lage temperaturen. Voor wie een stal wil zien die er uitziet als een vriescel, ik heb er een filmpje van. Zo kan het boeren in Canada dus ook zijn.

In afwachting van mijn nieuwe werkvergunning kon ik Canada niet verlaten. Ik hoopte het document in huis te hebben voordat bij mijn ouders in Nederland de lammertijd zou beginnen. Dat lukte. Op Schiphol zag ik na 7 maanden afwezigheid mijn vader en moeder terug. Heerlijk om, komend vanuit de Canadese vrieskou, midden in de Nederlandse lente te landen. Wat is het mooi om weer grasland te zien, als je maanden in een witte wereld hebt geleefd.

Friese stal

Behalve ‘lammetjes vangen’ op de ouderlijke boerderij heb ik gemolken op een Friese stal. De boer was door zijn rug gegaan, ik viel tijdelijk voor hem in. Een grupstal was nieuw voor me. Ik heb ervan genoten. Heel wat anders dan de 50-stands carrousel in Canada. Maar zo molken mijn grootouders ook, op zulke bedrijven zijn mijn ouders opgegroeid. Een bijzondere ervaring om te werken zoals zij dat vroeger deden. De boerin maakte een foto van me.

En toen was het weer tijd om afscheid te nemen. Van de Nederlandse lente terug naar Canada, waar het voorjaar gelukkig ook was begonnen. En daarmee het landwerk. Ik kon meteen de trekker op om grond te bewerken.

De drijfmest ging met sleepslangen over het land. Vanaf een boot, die in het open mestbassin dreef, werd de mest opgepompt. Ook de ‘coral’ werd uitgemest, de deels overdekte kraal waar de vaarzen jaarrond worden gehouden. Er lag een pak ruige mest onder de overkapping. Daar hadden we in de winter steeds een dikke strolaag uitgestrooid, zodat de dieren wat bescherming hadden tegen de vrieskou. Die mest is ook over het land gegaan. Vervolgens is er graan en maïs gezaaid.

Mijn kleine kantoortje

Of het eentonig is om dag in dag uit op de trekker te zitten? Hmm, misschien, soms. Maar eigenlijk stapte ik iedere dag opnieuw met een brede lach achter het stuur. Het gaf me ook een gevoel van vrijheid: mijn eigen kleine kantoortje, met een fantastisch uitzicht rondom. En met mijn eigen, goeie muziek. Ik dacht: 'Yes! Het karaoke-seizoen is weer begonnen!' Op de trekker blèr ik lekker ongegeneerd mee. Er is toch niemand die het hoort.

Na het landwerk was ik aan het sleutelen in de ‘shop’, de werkplaats. Daar hielp ik met het in elkaar zetten van de nieuwe triplemaaier. We hebben er aflegbandjes achter gemaakt, zodat alles meteen op een wiers terecht komt. Hier is kort geleden de eerste snee alfalfa mee gemaaid. Die luzerneklaver is eigenlijk als het gras bij ons. Alfalfa groeit beter onder de droge en warme omstandigheden die je in het korte Canadese groeiseizoen hebt. Gras groeit hier niet snel genoeg en levert te weinig snedes op. Luzerne groeit zo snel, dat de boer vier snedes van een perceel probeert te halen.

Cowboytje spelen

Wat ik echt te gek vond, was het ‘cowboytje spelen’ wat ik nu een aantal keren heb gedaan bij een groot vleesveebedrijf in de buurt. Dat deed ik op mijn vrije dagen. In het zadel koeien en kalveren bij elkaar drijven, om ze vervolgens van elkaar te scheiden. De cowboys vingen daarna met hun ‘rope’ (lasso) één voor één de kalveren. Heel beheerst ging dat, met een touwlus om de voorpoten en één om de achterpoten. Ze werden plat neergelegd waarna alle kalveren werden geënt en gebrandmerkt. De stierkalveren werden gecastreerd. Fantastisch om mee te mogen werken en deel van de ploeg te zijn. En nee, ik heb geen ‘mountain oisters’ gegeten… De baas en bazin van het vleesveebedrijf kwamen wel aanrijden met een barbecue, maar dat was om hamburgers voor iedereen klaar te maken. Het was beregezellig.

Jarig

Inmiddels heb ik hier mijn verjaardag gevierd. Ik ben lekker uit eten gegaan en op stap geweest met vrienden en vriendinnen.

Waar ik me nu heel erg op verheug is het bezoek van mijn ouders, deze zomer. We zijn van plan om samen een ‘boerentrip’ door de omgeving te maken. Wordt vervolgd!