Column: Kalverliefde of kalverleed
Hoe jammer is het dan, dat organisaties als Wakker Dier de getoonde moed afstraffen door boeren openlijk aan de schandpaal te nagelen. En waarvoor? In een persbericht roept de organisatie de Nederlandse Voedsel en Warenautoriteit (NVWA) op in te grijpen op de melkveebedrijven van boer Jan, Martijn en Julius.
Dierenleed
De drie melkveehouders uit het huidige seizoen van Boer zoekt vrouw lijken, in de ogen van Wakker Dier, hun kalfjes te isoleren en daarmee mogelijk de wet overtreden. De dierenrechtenorganisatie beschuldigt vervolgens de NVWA dat ze nog te vaak wegkijken bij dit dierenleed, zelfs nu het in de schijnwerpers staat. Het statement van Wakker Dier eindigt met ‘en de kalfjes zijn de dupe’.
Menig kijker van ‘Boer zoekt vrouw’ zal zich bij het terugkijken van de beelden toch achter de oren krabben. Als we de manier waarop de drie boeren hun kalveren houden al bestempelen als dierenleed, komt de lat wel erg hoog te liggen. Wat kunnen boeren dan nog doen om ‘dierenleed’ in de ogen van dierenrechtenorganisaties te voorkomen.
Sociaal contact
De wet schrijft voor dat de wanden van de eenlingboxen zo gemaakt zijn dat de kalveren elkaar kunnen zien en aanraken. Wie goed kijkt, ziet dat de kalveren bij boer Jan elkaar wel degelijk kunnen zien en, mochten ze dat willen, kunnen ze ook lekker even de neuzen tegen elkaar aan drukken. Bij Julius is aanraken wat lastiger, omdat hij ervoor gekozen heeft steeds een ruimte van 10 tot 15 centimeter tussen de eenlingboxen te laten. Zijn eenlingboxen voldoen echter wel weer aan de laatste eisen met kijkgaten in de zijwanden. En bij Martijn is er geen sociale interactie mogelijk, omdat er maar één kalf in de iglo’s gehuisvest is. Mochten er wel twee iglo’s naast elkaar staan dan is er via de buitenruimte voldoende mogelijkheid voor sociale interactie, hoewel aanraken misschien niet altijd lukt. Het is nou eenmaal een gegeven dat zeker op de wat kleinere boerderijen niet dagelijks en soms ook niet wekelijks kalveren geboren worden. Dan kan het dus een keer gebeuren dat er maar één kalf is voor de eenlingboxen. Alle goede bedoelingen ten spijt, de mogelijkheden voor sociaal contact zijn dan beperkt.
Driegangen menu
Ik vraag mij bij de oproep van Wakker Dier af, wat willen ze nu eigenlijk? Hoezo zijn de kalveren hier de dupe? Ze liggen in schone hokken op een dik pak stro. Hebben de beschikking over water en voer en krijgen op tijd melk, voor zover wij dat aan de hand van de beelden kunnen beoordelen. En er is voldoende licht en ruimte. We lezen dagelijks in de krant dat mensen buiten hun schuld op straat komen te staan. Deze mensen hebben geen dak boven hun hoofd, geen lekker bed waarop ze zacht kunnen liggen en al helemaal niet iemand die hen op gezette tijden voorziet van een hapje en een drankje. Wie bekommert zich eigenlijk om deze mensen. Daar heb ik Wakker Dier nog nooit over gehoord. En die beelden zijn echt veel schokkender dan de schone hygiënische omstandigheden waarin de ‘Boer zoekt vrouw’-kalveren worden gehouden.
Verwachten ze dan echt dat boeren luxe slaapkamers in gaan richten voor kalveren met een waterbed, een stoel en een tafel om aan te gaan zitten. Waar ze dan twee keer per dag een driegangen menu krijgen met havermelk, glutenvrije brokken en wat hooi. Op het moment dat we dieren personifiëren verliest de boer altijd. Het is onmogelijk te voldoen aan de hoge standaarden van de meeste mensen. En het is de vraag of de dieren daar altijd bij gebaat zijn. Want als voorvechters van ‘het kunnen vertonen van natuurlijk gedrag’ zou ook een organisatie als Wakker Dier moeten begrijpen dat dieren niet dezelfde behoeften hebben als wij mensen.
Voor de troepen uit
Wat vooral verwerpelijk is aan de oproep van Wakker Dier is dat zij drie welwillende melkveehouders slachtofferen, om haar eigen idealen te verwezenlijken.
Uit verschillende experimenten is inderdaad naar voren gekomen dat kalveren baat hebben bij huisvesting in groepen. Maar ondanks dat de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid (EFSA) adviseert kalveren in groepen te huisvesten, is dat nog steeds geen wet. Het is een wens van Wakker Dier dat het wet wordt, maar zover is het nog niet. De kans dat zij straks met de komst van het Convenant Dierwaardige Veehouderij hun wens in vervulling zien gaan, is groot. Maar op dit moment lopen zij duidelijk voor de troepen uit. Daar kan en mag je boeren niet op afrekenen.
